Marjolein Hordijk is programmamaker bij Bibliotheek Gelderland Zuid. Rode draad in haar werk: het verhaal. Verhalen uit boeken, maar ook levensverhalen van echte mensen. Via die verhalen laat ze kinderen en jongeren zelf vertellen, of dingen opschrijven en aan elkaar voorlezen. En op zo’n moment zien ze begrip ontstaan.

Marjolein richt zich als programmamaker onder andere op educatieprojecten voor jongeren op de middelbare school, met onderwerpen als democratie, emancipatie en vooroordelen. Ze organiseert voor de bibliotheek ook festivals over bijvoorbeeld Fantasy of vrijheid. Als ZZP’er ontwikkelt ze daarnaast vrijheidscolleges, waarin bekende mensen via hun verhaal een bepaald thema in de klas brengen, zoals de oorlog in Oekraïne of het slavernijverleden in Suriname.

Alle geportretteerden kozen een mensenrecht waar ze veel aandacht aan besteden in hun leven en werk.

Je koos voor het recht op gelijke behandeling voor iedereen. Waarom?
Ik zie eigenlijk alle mensenrechten terugkomen in het werk van een bibliotheek. Het is de enige plek in het land waar je ongeacht kleur, inhoud van je portemonnee, geloof, seksuele oriëntatie en mentale staat naar binnen mag. Het recht op gelijke behandeling voelt voor mij als een overkoepelend mensenrecht. Iedereen mag zichzelf zijn. Ik wil in mijn werk een veilige plek creëren waarin jongeren zichzelf durven te laten zien. Waar ruimte is voor een echt gesprek, ook als je het niet met elkaar eens bent.

Wat betekenen mensenrechten voor jou?
Mensenrechten zijn best wel groot en overweldigend. Tegelijk gebeurt er heel veel in de wereld. Daar kun je een machteloos gevoel van krijgen. Mijn manier om hier mee om te gaan is het terugbrengen naar een veel kleiner iets: ga ’s in gesprek met je buren, vraag waar zij mee worstelen. Als je het terugbrengt tot pak ‘m beet honderd meter rondom je huis, kun je denk ik al heel veel met mensenrechten. Het zijn de verhalen die je bewust maken van de wereld om je heen.