Michelle van Tongerloo is huisarts in Rotterdam-Zuid en werkt daarnaast als straatarts in de Pauluskerk, een diaconaal centrum in de binnenstad. Ze biedt daar zorg aan dak- en thuislozen, verslaafden en mensen zonder geldige verblijfspapieren. 

Alle geportretteerden kozen een mensenrecht waar ze veel aandacht aan besteden in hun leven en werk.

Je koos het recht op sociale zekerheid voor iedereen. Waarom?
Ik zie dat dit recht steeds meer onder druk is komen te staan. De overheid heeft zich teruggetrokken, waardoor mensen meer zelf moeten doen. En nu krijgen we eigenlijk de rekening gepresenteerd met zoveel inkomensongelijkheid en plurale crisissen. Je ziet dan dat we juist waarden nodig hebben zoals zorg en barmhartigheid. Door mijn werk in kwetsbare wijken zie ik al langer de afbraak van de sociale zekerheid. Nu is het een breedgedragen probleem omdat middeninkomens ook worden geraakt. Een grote groep mensen wordt in hun bestaanszekerheid geraakt, die normaal misschien niet in hun bestaanszekerheid wordt geraakt. Het lijkt alsof er daarom meer aandacht voor is. Dat vind ik enigszins cru.

Wat betekenen mensenrechten voor jou?
Het eerlijke antwoord is dat ik het idee heb dat mensenrechten steeds minder zijn gaan betekenen. Ik werk veel met staatloze en ongedocumenteerde mensen. Als iets als mensenrechten zouden bestaan, zouden deze toch moeten voorkomen dat zij op straat slapen en geen eten en drinken hebben. Maar juist om deze mensenrechten op te eisen, moet je bij een maatschappij horen die je buitensluit. Hoe hard ik ook probeer om voor mijn patiënten basale humanitaire rechten zoals bescherming en eten te bieden: zelfs dat lukt niet eens. Ik denk dat mensenrechten steeds meer een ideëel concept zijn dat we hoog proberen te houden. Terwijl we niet eens zien hoe we zelf verantwoordelijk zijn voor de afbraak van mensenrechten.